هدف از این مقاله بررسی رابطه بین مکانیزم های راهبری شرکتی و عوامل موثر بر تصمیمات در زمینه تغییر حسابرس می باشد. با توجه به این موضوع که تغییر حسابرسان تاثیر عمده ای در استقلال آن ها دارد. این مساله در سال های اخیر به زمینه مهمی در امر تحقیقات و پژوهش تبدیل شده است. عوامل مختلفی بر تغییر حسابرسان تاثیر دارد که این تحقیق به بررسی این موضوع از دیدگاه نظام راهبری شرکتی پرداخته است. نظام راهبری مجموعه ای از قواعد، مقررات، فرایندها، و معیارهای داخلی و خارجی جهت هدایت رفتارهای اشخاص با منافع متفاوت در درون یک شرکت می باشد. حسابرسان می توانند نقش راهبری شرکتی در نظارت بر فرآیند گزارشگری مالی شرکت را ایفا نمایند. با این وجود، مکانیزم های راهبری شرکتی خاص شرکت نیز می توانند در تصمیم گیری در مورد انتخاب یا تغییر حسابرس اثرگذار باشندکه یکی از این ساز و کارها تمرکز مالکیت می باشد که در این تحقیق اثر آن بر روی تغییر حسابرس مورد بررسی قرار گرفته است. جامعه آماری این تحقیق بر اساس اطلاعات ترازنامه و صورت سود و زیان شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد.نتایج تحقیق نشان می دهد که هر چه درصد سهام بیشتری در اختیار بزرگترین مالک شرکت باشد، شرکت تمایل بیشتری دارد که حسابرس خود را به منظور انتخاب حسابرس کوچکتر تغییر دهد و زمانیکه شرکت در سال مالی قبل از تغییر حسابرس اظهار نظر غیر مقبول دریافت کرده باشد تمایلی ندارد که حسابرس خود را به منظور انتخاب حسابرسان کوچکتر تغییر دهند بنابراین فرضیه اول تحقیق رد نمی شود و فرضیه دوم تحقیق رد می شود.

این مطالعه با هدف بررسی تأثیر تخصص حسابرس در صنعت بر حق الزحمه حسابرسی و تأخیر زمانی حسابرسی و همچنین بررسی نقش تأخیر زمانی گزارش حسابرسی در رابطه بین تخصص حسابرس در صنعت و حق الزحمه حسابرسی انجام شده است. جهت آزمون فرضیه ها، از مجموعه داده های 132 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دوره زمانی 1393 تا 1402 استفاده گردید. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها مطالق با مدل استاندارد حق الزحمه حسابرسی و با استفاده از رگرسیون خطی چندمتغیره با اثرات ثابت نشان داد که تخصص حسابرس در صنعت به طور مستقیم تأثیری بر حق الزحمه حسابرسی ندارد. با این حال، تخصص حسابرس در صنعت با تعدیل گری تاخیر گزارش حسابرس بر حق الزحمه حسابرس تاثیر معنی داری داشته است. همچنین نتایج تأثیر منفی قابل توجه تخصص حسابرس در صنعت بر تأخیر زمانی گزارش حسابرسی را نشان داده است. به طور کلی، این پژوهش نشان می دهد شرکت هایی که با موسسات حسابرسی با تخصص در صنعت قرارداد می بندند، به دلیل تخصص موسسه حسابرسی و کوتاه بودن زمان گزارش حسابرسی آنها، هزینه کمتری پرداخت می کنند.

هدف: هویت حرفه ای حسابرس مبتنی بر نوعی نگرش است که لازمه آن ذهنی آگاه نسبت به محتوا و فرآیندهای حرفه حسابرسی است که در طی کار راهه شغلی برای حسابرسان ایجاد می شود. براساس این ویژگی حسابرس ضمن داشتن رفتارهای حرفه ای تلاش می نماید تا بهترین استراتژی را چه در مذاکره و چه در تعاملات خود با صاحبکاران اتخاذ نمایند. هدف این پژوهش بررسی نگرش کارآمدی حسابرس در مذاکره بر بی طرفی حسابرس باتوجه به نقش تعدیل کننده هویت حرفه ای می باشد. روش: در این پژوهش تعداد 390 نفر از حسابرسان شاغل در سازمان حسابرسی و موسسات حسابرسی بخش خصوصی مشارکت داشتند، که در بازه زمانی 6 ماه دوم سال 1397 پژوهش صورت پذیرفت. ابزار پژوهش پرسشنامه بود و به منظور تحلیل و آزمون فرضیه های پژوهش از روش تحلیل حداقل مربعات جزیی استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که نگرش کارآمدی حسابرس در مذاکره تاثیر مثبت و معناداری بر بی طرفی حسابرس دارد. همچنین، هویت حرفه ای تاثیر مثبت نگرش کارآمدی حسابرس در مذاکره را بر بی طرفی حسابرس تقویت می کند. نتیجه گیری: خودکارآمدی در مذاکره نوعی رفتار اثربخش در تعامل مبتنی بر استانداردهای مذاکره محسوب می شود که موجب می شود، جایگاه شغلی و ماهیت مسیولانه حسابرس حفظ گشته و به افزایش بی طرفی حسابرس کمک می نماید. دانش افزایی: یافته های پژوهش علاوه بر توسعه ادبیات و مطالعات صورت گرفته در این حوزه، می تواند برای قانون گذاران حرفه حسابرسی و بازار سرمایه در امر تصمیم گیری مفید باشد.

هدف این پژوهش عوامل موثر تمرکز بازار حسابرس بر سبک تصمیم گیری حسابرس انجام داده است. روش فرضیه پژوهش از روش مدل سازی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار Smart PLS تجزیه و تحلیل شد یافته ها: نتایج بررسی ها نشان داد که بازار حسابرسی نقش با اهمیتی در حفظ شفافیت و بهبود عملکرد بازارهای سرمایه ایفا می کند. ساختار بازار ایجاد گرایش های مختلفی همچون تمرکز در بازار حسابرسی نیز نشان دهنده ی میزان توزیع قدرت شرکت ها در بازار بوده و اثرگذار رقابت را تحت تاثیر قرار می دهد. رتبه موسسه حسابرسی عامل دیگری در تمرکز بازار حسابرسی است که می تواند حداقل عاملی اثربخش در این بازار به حساب آید و باعث شود تا تعادل بازار اگرچه به سمت موسسه های دارای رتبه بالاتر حرکت کند اما در عین حال به دلیل وجود کیفیت ها می تواند به اثربخشی تصمیم گیری ها به دلیل گردش اطلاعات واقعی تر کمک نماید. نتیجه گیری: سهم بازار موسسه حسابرسی که از طرق مختلف با صاحبکاران در ارتباط است و از ویژگی های بازرگانی و برندسازی توانسته است به خوبی در سطح بازار حسابرسی عمل کند، می تواند عامل دیگری باشد که باعث افزایش سطح تمرکز بازار حسابرسی می گردد.

هدف اصلی پژوهش حاضر شناسایی رابطه کیفیت حسابرسی (اندازه موسسه حسابرسی، تخصص حسابرس در صنعت و دوره تصدی حسابرس) و حق الزحمه غیرعادی حسابرس با اظهار حسابرس نظر نسبت به تداوم فعالیت است. نمونه آماری این پژوهش شامل 185 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است که در بازه زمانی 1392 تا 1396 موردبررسی قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که کیفیت بالاتر حسابرسی، باعث کاهش ابهام در تداوم فعالیت می شود. همچنین، بین اندازه موسسه حسابرسی و ابهام در تداوم فعالیت در سطح اطمینان 95 درصد رابطه منفی و معناداری وجود دارد. افزون بر آن، بین تخصص حسابرس در صنعت و ابهام در تداوم فعالیت در سطح اطمینان 95 درصد رابطه منفی و معناداری مشاهده شد. بااین حال، شواهد قابل اتکایی مبنی بر اینکه دوره تصدی حسابرس و حق الزحمه غیرعادی حسابرسی باعث کاهش ابهام در تداوم فعالیت می شود، یافت نشد. یافته های پژوهش موید اهمیت ابهام در تداوم فعالیت و ضرورت توجه بیشتر به آن در محیط حسابرسی کشور است.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

در ایران طبق دستورالعمل موسسات حسابرسی معتمد سازمان بورس و اوراق بهادار مصوب سال 1386، موسسات حسابرسی مجاز نیستند پس از گذشت چهار سال متوالی، مجددا سمت حسابرس مستقل و بازرس قانونی اشخاص حقوقی مشمول دستورالعمل را بپذیرند. هدف از تدوین این دستورالعمل ارتقای استقلال حسابرسان بیان شده، زیرا تدوین گران آن بر این عقیده اند که در مدت تصدی طولانی مدت حسابرس، از استقلال وی کاسته می شود. این امر توجه پژوهشگر را به موضوع مدت تصدی حسابرس و اثر آن بر شاخص محافظه کاری جلب نمود که آیا مدت تصدی طولانی مدت باعث افزایش محافظه کاری می گردد و یا از آن می کاهد. همچنین اثر نوع حسابرس (سازمان حسابرسی در مقابل سایر موسسات) نیز بر شاخص محافظه کاری مورد آزمون قرار گرفت. در این پژوهش برای محاسبه شاخص محافظه کاری از مدل گیولی و هاین (2000) استفاده شده است. قلمرو زمانی پژوهش شامل یک بازه هشت ساله از سال 1382 تا سال 1389 می باشد و قلمرو مکانی پژوهش شامل شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. نتایج پژوهش حاکی از ارتباطی مثبت و معنی دار بین مدت تصدی حسابرس و شاخص محافظه کاری است، به همین جهت از نظر پژوهشگر، تعویض اجباری حسابرسان کمکی به افزایش شاخص محافظه کاری نمی نماید و شاید ضرورت بازنگری در دستورالعمل احساس می شود. به عنوان نتیجه دیگر پژوهش، ارتباط معنی داری بین نوع حسابرس و شاخص محافظه کاری مشاهده نگردید. به این معنی که تفاوت معنی داری در شاخص محافظه کاری در شرکت هایی که توسط سازمان حسابرسی، حسابرسی شده اند و شرکت هایی که توسط سایر موسسات، حسابرسی شده اند وجود ندارد.